MEŠINASTO LEGLO
Do zaražavanja larvi dolazi u starosti do četiri dana. Virus se razmnožava sa porastom larve tako da ona ugine pošto se ispravila u ćeliji. Ćelija sa naduvenom i vodljivakom larvom koja je promenila boju od belo-sedefaste na sivo prljavu često je poluotklopljena. Promenom boje na crnu smanjuje se infektivnost virusa u vodljikavoj masi. Izazivač ove bolesti legla je virus šestougnone forme, veličine od 28 nm. Virus se najviše nalazi u citoplazmi masnog tkiva larve. Zaražavanje larvi vrši se preko hrane, jer virus opstaje i u odrasloj pčeli koja zbog toga brže stari nego što je to slučaj sa zdravim jedinkama.
Mešinasto leglo je rasprostranjeno po celom svetu pa se s vremena na vreme javlja i kod nas u Jugoslaviji. Ovde se ne smatra nekim većim problemom za napadnuta pčelinja društva, iako može dovesti do značajnog slabljenja proizvodnih pčelinjih zajednica, naročito onda ako se pojavi u društvu sa evrorskom a ponekad i američkom truleži legla. Zapnženo je da gubitak legla može ići i preko 50%.
U osnovi izgleda da je najvažnije povesti računa o opštim uslovima razvoja pčelinjeg društva. Svaka nepovoljna okolnost može hiti neka vrsta stresa što stvara povoljnu klimu za razmnožavanje virusa. Zna se da je i virus mešinastog legla vrlo često latentno prisutan u pčelinjem društvu.
Iako nije rađeno na selekciji otpornijih linija pčela na ovu bolest, postoje indikacije da bi to bilo moguće ako bi se pokazalo ekonomski opravdano. Bejli (Bailey) u Engleskoj je primetio da su uvezene pčele neotpornije na bolest mešinastog legla nego što je to slučaj sa domaćim pčelinjim društvima. Pošto nema specifičnog leka za ovu bolest najbolje je promeniti maticu, odnosno proizvesti nove matice od društva koje ne pokazuje simptome mešinastog legla.
Da mešinasto leglo može postati veliki problem pokazalo se proteklih godina u Južnoj Aziji gde je virus u kratkom periodu uništio najveći broj društava indijske pčele Apis cerana. Nije isključeno da ovaj virus, kao i varoa, jednog dana napadne i leglo naše evropske pčele.
Mešinasto leglo je rasprostranjeno po celom svetu pa se s vremena na vreme javlja i kod nas u Jugoslaviji. Ovde se ne smatra nekim većim problemom za napadnuta pčelinja društva, iako može dovesti do značajnog slabljenja proizvodnih pčelinjih zajednica, naročito onda ako se pojavi u društvu sa evrorskom a ponekad i američkom truleži legla. Zapnženo je da gubitak legla može ići i preko 50%.
Lečenje infekcije mešinastog legla
Poznato je da lečenje virusnih oboljenja ide mnogo teže nego što je to slučaj sa bolestima koje izazivaju bakterije i protozoe. Virus, u stvari, postaje deo ćelije koju inficira tako da ga je teško uništiti da se ne ošteti ili uništi ćelija, odnosno čitav organizam životinje. Postoje izveštaji da su neki antibiotici pomogli u suzbijanju ove bolesti. Na primer: aureomycin u ČSR i chloromycetin u Argentini, ali se ovo nije potvrdilo u širim i bolje osnovanim iapitivanjima na pčelinjim društvima.U osnovi izgleda da je najvažnije povesti računa o opštim uslovima razvoja pčelinjeg društva. Svaka nepovoljna okolnost može hiti neka vrsta stresa što stvara povoljnu klimu za razmnožavanje virusa. Zna se da je i virus mešinastog legla vrlo često latentno prisutan u pčelinjem društvu.
Iako nije rađeno na selekciji otpornijih linija pčela na ovu bolest, postoje indikacije da bi to bilo moguće ako bi se pokazalo ekonomski opravdano. Bejli (Bailey) u Engleskoj je primetio da su uvezene pčele neotpornije na bolest mešinastog legla nego što je to slučaj sa domaćim pčelinjim društvima. Pošto nema specifičnog leka za ovu bolest najbolje je promeniti maticu, odnosno proizvesti nove matice od društva koje ne pokazuje simptome mešinastog legla.
Da mešinasto leglo može postati veliki problem pokazalo se proteklih godina u Južnoj Aziji gde je virus u kratkom periodu uništio najveći broj društava indijske pčele Apis cerana. Nije isključeno da ovaj virus, kao i varoa, jednog dana napadne i leglo naše evropske pčele.
